ارباب زمان

در بخشی از کتاب می خوانیم:

«تلاش کنید زندگی بدون زمان را در نظر آورید. احتمالاً نمی توانید. با مفهوم ماه، سال و ایام هفته آشنایید. ساعتی روی دیوار یا داشبورد خودرویتان هست. برای غذا خوردن یا تماشای فیلم، برنامه ریزی یا تاریخ یا زمانی را در نظر می گیرید.

بااین حال هر آن چه را که در پیرامونتان هست زمان را در نظر نمی گیرید. پرندگان دیرشان نمی شود. سگ ها به ساعتشان نگاه نمی کنند. آهوها برای گذشت روز تولدشان ناآرامی نمی کنند. فقط انسان است که زمان را اندازه می گیرد. فقط انسان است که ساعت را به صدا درمی آورد. برای همین، فقط انسان است که ترسی فلج کننده را در درون دارد که هیچ جاندار دیگری ندارد. ترس از به پایان رسیدن زمان.»