ادبیات جهان121 (دختر سروان)

الکساندر سِرگِیویچ پوشکین (۱۸۳۷-۱۷۹۹)، شاعر و نویسنده روسی سبک رومانتیسیسم است.

پوشکین از آثار و اندیشه‌های شاعران و نویسندگان مشرق‌زمین به ویژه سعدی، فردوسی و حافظ تاثیر پذیرفته و او را بنیانگذار زبان ادبی معاصر روسی و معیار سنجش زبان و ادبیات روسی می‌دانند.

«دختر سروان»، رمانی تاریخی است که نخستین بار در ۱۸۳۶ در مجله ادبی «ساورمنیک» منتشر شد.

این رمان در قالب خاطرات یک افسر اشراف‌زاده امپراتوری روسیه به نام پتر آندرویچ و با زاویه دید اول شخص نوشته شده ‌است.

«دختر سروان» داستانی رمانتیک و زندگی‌نامه‌ای است که در متن شورش پوگاچف در سال‌های ۴-۱۷۷۳ در دوران سلطنت ملکه کاترین دوم جریان دارد.

پوشکین در آن دوران در خزانه اسناد دولتی در شهر سن پترزبورگ مغشول به کار بود و به همین مناسبت این داستان را به رشته تحریر در آورد.

وی هرچند در این داستان نظری منفی نسبت به خشونت و کشتار و چپاول این قیام دارد اما در عین حال یملیان پوگاچف رهبر این قیام دهقانی را به عنوان شخصیتی استثنایی و تحسین‌برانگیز به تصویر کشیده است.

«دختر سروان» آخرین اثر پوشکین است.

بلنیسکی، منتقد ادبی روس، معتقد است «دختر سروان» داستانی است که بیشترین تاثیر را بر نسل نویسندگان رئالیست روسی بر جای گذاشته است.

«دختر سروان» در مورد پتر آندرویچ، جوانی اشراف زاده در اواخر قرن هجدهم میلادی است.

او به سن سربازی رسیده و پدرش بر خلاف نظر مادرش او را به خدمت نظام می‌فرستد و از روابط خود استفاده می‌کند تا پسرش را به منطقه‌ای دورافتاده در شرق رود ولگا و کنار دشت‌های قزاقستان اعزام کنند.

پتر آندرویچ که در قلعه‌ای نزدیک به شهر ارنبورگ مشغول خدمت می‌شود، عاشق ماریا دختر سروان محل خدمتش می‌شود و ... .