وسوسه ناممکن

برشی‌هایی از کتاب 

رمان‌ها و خاصه رمان‌های بزرگ، شهادتنامه‌ها یا اسنادی درباره‌ی زندگی نیستند.زندگی‌ای دیگر هستند، دارای خصوصیات خودش، که زاده می‌شود تا زندگی حقیقی را بی اعتبارسازد، سرابی را در تقابل با آن قرار دهد که‌با تظاهر به بازتاباندن زندگی،آن را از ریخت می‌اندازد، بزک می‌کند و باز می‌سازد.

.

.

.

"بینوایان" داستان است، نه کتاب تاریخ. در آن وقایع تاریخی دستاویزهایی هستند که آفریننده با استفاده از آن‌ها واقعیتی متفاوت را رقم می‌زند، و از اموری سخن به میان می‌آورد که خوره های ذهنی‌اش هستند و،گاهی آگاهانه گاهی ناخود آگاه او را به تلاش واداشته‌اند تا برای‌شان قالبی روایی بیابد.