تاریخ نخستین فرهنگستان ایران به روایت اسناد همراه با واژه های مصوب و گم شده فرهنگستان (1320 - 1314 ش)

درباره کتاب:

نخستین فرهنگستان ایران در سال 1314 ش. با همت ذکاءالملک فروغی (ریاست الوزرای وقت) تأسیس شد و در سال 1332 ش.، با درگذشت آخرین رئیس آن ــ حسین سمیعی (ادیب السلطنه) ــ به افول و تعطیلی کشیده شد. از این رو کتاب حاضر ازجمله آثار مرجعی است که در دو قسمت مجزا ــ کتاب اول و دوم ــ و در چندین فصل، به بررسی و تحلیل و در نهایت به تبیین علل و عواملی پرداخته است که به نوعی در ایجاد و روند تاریخی و واژه گزینی فرهنگستان اول (1314 - 1320) مؤثر بوده اند. با این توضیح که هر فصل کتاب، درعین حال که شخصیت تاریخی و پژوهشی مستقل و خاص خود را دارد، اما در نگاهی کلی و پیوندی منطقی، مجموع این فصول ساختار و مبانی تاریخ نگاری نخستین فرهنگستان را روشن می کند و در حد امکان نیز پاسخ گوی تمامی و یا اکثر فرضیه هایی است که تاریخ فرهنگستان ایران، بستگی تام و تمام به آن ها دارد.

بخش اول کتاب، بیشتر جنبهٔ تاریخی و تحلیل پیش زمینه ها، چگونگی فعالیت های علمی - فرهنگی و سازمانی فرهنگستان را مورد مطالعه قرار داده و در قسمت دوم کتاب، ضمن بیان کلیات و قوانین...، تمامی واژه های مصوب فرهنگستان ایران، با استفاده از اسناد آرشیوی و نسخهٔ بدل های معتبر مورد تصحیح و تعلیق واقع شده است.

قدر مسلم این کتاب افزون بر اهمیتی که در زمینهٔ تاریخ واژه گزینی و تاریخ ادبیات ایران دارد؛ از نظر تاریخ اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و حتی رجال شناسی نیز در تحولات تاریخ معاصر ایران، از جایگاه بسزایی برخوردار است.