124 قطعه برگزیده از موسیقی کلاسیک ایران

 خواننده: بی کلام (انتخاب قطعات: داریوش صفوت)
نوازنده ها: سه تار: دکتر داریوش صفوت، امین پاشا صمدیان
ژانر: سنتی
انتشارات: ماهور
توضیحات:
انتخاب قطعات: دکتر داریوش صفوت
سه تار: دکتر داریوش صفوت ٬ امین پاشا صمدیان
به کوشش: ستاره صفوت
(۶ سی دی )
این مجموعه شامل قطعاتی است که در کتاب ۱۲۴ قطعه ی برگزیده از موسیقی ملی ایران منتشر شده است. قسمت اعظم آهنگ ها را دکتر داریوش صفوت طی حدود ده سال٬ ضمن تدریس٬ برای شاگردانش نواخته و نتیجتاً روی نوار کاست ضبط شده٬ و محفوظ مانده است. تمام قطعات در فرم های پیش درآمد٬ رِنگ٬ چهارمضراب و تصنیف دسته بندی شده اند. در مورد صاحب اثر به اطلاعات روی نت ها اکتفا شده و سعی شده است نت ها همان طور که بوده اند منتقل شوند. قطعاتی که با اجرای دکتر صفوت پیدا نشدند به وسیله ی یکی از شاگردانش دکتر امین پاشا صمدیان اجرا شده اند. سعی شده است در اجرای این قطعات دقیقاً شرایطی مهیا شود که در اجرای ضبط شده ی دکتر صفوت وجود داشته اند٬ یعنی ضبط در محیط خانگی و از روی نت و با دیدگاه آموزشی. در اغلب قسمت ها قطعه با سرعت کم اجرا شده است تا مضراب ها و تزیین ها به خوبی شنیده شوند؛ به همین خاطر اجرا از سرعت یکسانی برخوردار نیست. همچنین باید توجه داشته باشید که این قطعات در منزل ضبط شده اند و صرفاً جنبه ی آموزشی دارند. می توان در این اجراها صداقت و مهربانی یک استاد واقعی موسیقی ایرانی و شیرینی و فروتنی ساز او را به وضوح شنید.

دکتر داریوش صفوت، یکی از به نام ترین موسیقی دانان ایران زمین به شمار می آید. وی موسیقی را از همان دیدگاهی که در آثار فلاسفه ای مانند فیثاغورث، افلاطون، فارابی... و عرفایی مانند حافظ و مولانا دیده می شود می نگرد، و برای موسیقی حقیقتی عینی و ایده آلی قائل است که موسیقی داننسبت به قدرت ادراک خود می تواند از آن حقیقت واحد بهره جوید. همچنین موسیقی را ابزاری می داند که با آن « قالب مثالی » به اهتزاز درمی آید که در خودآگاهی به صورت « حال » جلوه گر می شود.

کتاب حاضر، گلچین قطعات ضربی ای است که استاد دکتر داریوش صفوت در کلاس به شاگردان می آموخت. این آهنگ ها از نت های دست نویس استاد معروفی، دکتر صفوت، و پیاده سازی های نوار تک نوازی استادان گذشته گردآوری شده است. لازم به توضیح است که دکتر صفوت برای آنکه شاگردان ترغیب شوند ساز استادان قدیم را گوش دهند، از آن ها می خواست تا برخی از آهنگ های ضربی را از روی نوارهای این استادان به خط نت درآورند. قسمت اخیر، نتیجه ی چنین کوششی است.در آموزش ردیف موسیقی ایرانی، تکیه ی دکتر صفوت بیش تر بر ردیف صبا بود و عقیده داشت که این ردیف توأم با اشعار عرفانی زیبا و آموزنده است و تمرین آن شاگرد را برای یادگیری مرحله ی « جواب آواز » زودتر آماده می کند. قطعاتی را هم که در ردیف صبا موجود نبود از روایت های استادان دیگر مانند معروفی، حاج آقا محمد، قهرمانی، منتظم الحکما و ... تأمین می کرد. قطعات ضربی، در سیستم آموزشی دکتر صفوت، در مرتبه ی دوم اهمیت قرار داشت. بیشترین تأکید ایشان در آموزش، کمک به درک شاگرد از فلسفه ی موسیقی ایرانی بود. در این شیوه، آنچه بیشتر مورد نظر استاد بود، طرز بیان و روح قطعه بود که در قالب ترتیب یا جمله بندی، خلوص مضراب ها، دقت در تزئینات، نحوه ی آکسان ها، سکوت ها و حال موسیقی جلوه می کرد.