من از آینده می آیم (گزینه اشعار آدونیس)

آدونیس در سال 1930 در سوریه متولد شد. وی پس از اخذ دیپلم، لیسانس خود را در رشتة فلسفه گرفت. پس از آن در سال 1956 زندانی و از بیروت تبعید شد. تاسیس مجلة «الموقف» پیرامون شعر نوین عرب، کسب درجة دکترا از دانشگاه سنتژوزف، انتشار مجموعة «کتاب محاصره»، دریافت بزرگترین جایزة شعر اروپا در بروکسل، و برنده شدن تاج طلایی شعر از مقدونیه از جمله کارها و موفقیتهای آدونیس در زمینة شعر و ادبیات است. آدونیس شاعر تخریب است و برای ساختن، به ژرفای همه چیز نفوذ میکند. نکتة اساسی در شعر آدونیس این است که آنچه به نام تمدن مغربزمین نام دارد، برایش صورتی مسخشده دارد. او خبرآورنده از زمان و مکانی است که در توهم آینده نهفته است. ادونیس بی آن که ادعای سیاسی داشته باشد، شعرش سیاسی نیز هست. کوشش و دغدغة اساسی او این نیست که شخصیت عربی نوینی بنیاد کند، بلکه اندیشة بنیادی او فراتر از وطن و مشکلات روزمرة جوامع است. مشکل او، شکل هستی انسان با تمام گستردگی و ابعادش است. مجموعة حاضر، حاوی گزینة شعرهای آدونیس است. پاره ای از عنوانهای این سروده ها عبارت اند از: آیینه ای برای خفتن؛ آیینة قرن بیستم؛ در ظلمت اشیاء؛ ستارگان؛ یگانگی؛ درخت دلتنگی؛ آنان؛ عصر زرین؛ زنی و مردی؛ مروارید؛ و نخستین اندوه.