نظام سلطانی از دیدگاه اندیشه سیاسی شیعه

بر تخت نشستن صفویان و تأکیدشان بر تشیع به عنوان ایدئولوژی حاکم، آنان را ملزم می ساخت از الگوی «خلافت» فاصله بگیرند، به همان نسبت که با «سلطنت» مرزبندی کرده بودند. هیچ یک از شرایط الگوی «امامت» نیز دربارهٔ آنان صادق نبود. آنچه آنان در نظر و عمل ـ توأمان ـ به آن دست یافتند، ترکیبی بود از الگوهای فوق که تا قجریهٔ اول تداوم یافت. در این کتاب شاخصه های سلطنت صفوی و قجری و میزان همخوانی آن با نوع انسان شناسی و جهان بینی علمای آن عصر و تأثیرات این هماوایی مورد بررسی قرار گرفته است.