مبانی جامعه شناسی هنر

درباره کتاب:

جامعه شناسی هنر، دانشی «دوزیستی» متشکل از دو رکن هنر و جامعه شناسی است. هنر، واژه ای با بار ارزشی، از زمره ی علوم انسانی است که سرشتی کیفیت گرا دارد. زیباشناسان و فیلسوفان هنر کوشیده اند هنر را از زوایای سه گانه ی هنر، هنرمند و مخاطب بنگرند و با صورت بندی تعاریفی عمدتاً ذات شناسانه، پرسش کلی چیستی هنر را پاسخ گویند. جامعه شناسی علمی کمیت گراست که به مطالعه ی اجتماع و نظام های انسانی، روابط افراد با یکدیگر و با جامعه، نهادها و ساختارهای اجتماعی می پردازد، و نیز به موضوع ارتباطات انسانی و چگونگی انتقال و خلق معنی در بستر اجتماع، توجهی جدی دارد. جنبه ی اخیر، در جامعه شناسی هنر حائز اهمیت محوری است. قیاس رویکرد علوم انسانی و علوم اجتماعی به هنر، که فصل مهمی از این کتاب است، بازگشاینده ی دریچه ی وسیعی به روی بحث های جاریِ مطالعات فرهنگی و پژوهش های هنری است که چالش گفتمانی زیباشناسی و جامعه شناسی هنر در سرلوحه ی آن قرار دارد.

مجموعه ی حاضر ضمن بررسی رهیافت ها، نظریه ها و گفتمان هایی که اساس مطالعات اجتماعی هنرها در زمان ها و مکان های گوناگون قرارگرفته اند، اهمیت و نقش نهادهای اجتماعی، فرهنگی، دینی، سیاسی و اقتصادیِ تأثیرگذار بر آفرینش و بازآفرینی هنرها را به تحلیل و ارزیابی می گیرد و بر شیوه های خلق آثار هنری در بستر اجتماع و چگونگی ایجاد ارتباط میان هنرمندان و مخاطبان آثار هنری، و عرضه و فروش آن ها، در دوره های مختلف نظر می کند. هنر و ایدئولوژی، هنر و اخلاق، بررسی پایگاه اجتماعی و اقتصای هنرمندان، نقش بازاریابان و منتقدان در کامیاب ساختن آثار هنری، نقش هنر در بازتولید منزلت اجتماعی، تحقیق درباره ی ریشه های اجتماعی معیارهای ذوق و داوری و نیز عوامل اجتماعی تفسیرها و ارزیابی های هنری، و دیگر دستاوردهای جامعه شناسی هنر در عرصه های نظری و عملی از زمره ی بحث های این مجموعه است.