سخن پردازان سرگذشت خویش

درباره کتاب:

طریق سخن پردازان سرگذشت خویش به دنیای واقعی ختم نمی شود، بلکه به خویشتن آن ها بازمی گردد. آن ها قصد به تصویر کشیدن عالم اکبر و غنای وجود را ندارند، بلکه به طور ناخودآگاه حس می کنند که وظیفهٔ هنری تعیین کننده شان، گشودن عالم اصغر خویش به سوی دنیاست.

اشتفان تسوایگ در این کتاب کوشیده است تا ریختِ هنرمندِ خودنگر و ذهن گرا و شکل تعیین کنندهٔ هنر وی، خودزندگینامه، را در سه شخصیت کازانووا، استاندال و تولستوی معرفی کند. اما باید خاطرنشان کرد که با یکدگر بودن آن ها در این کتاب به معنای کنار هم بودنشان در یک سطح فکری نیست، بلکه تنها معرف سه مرحلهٔ صعودی یک عمل خلاق، یعنی حدیثِ نفس گفتن است.