نامه های یک مسافر

اثر ژرژ ساند و ترجمه‌ی پری آزرم‌وند (مختاری) است. مدت‌هاست سنت نوشتن نامه جایش را به پیام‌های کوتاه کتبی و صوتی داده است. نسل جدید نمی‌دانند که نوجوانان و جوانان دهه‌ی پنجاه و شصت شمسی، روزها برای نوشتن نامه و شرح زندگی‌شان وقت می‌گذاشتند. نوجوانان و جوانان امروز برای آن‌که بتوانند موضوع را درک کنند، می‌توانند کتاب نامه‌های یک مسافر را بخوانند.

ژرژ ساند، اسم مستعار نویسنده‌ی مشهور فرانسوی «آماندین اورور لوسی دوین» ملقب به «بارون دودوان» است. پدرش افسر ارتش امپراتوری بود که در حادثه‌ای دلخراش از اسب سقوط کرد و کشته شد. مادر‌بزرگ سخت‌گیرش او را بزرگ کرد. او نواده‌اش را به صومعه‌ی تارک دنیای پاریس فرستاد تا به فردی مذهبی بدل شود. آماندین هفده‌ساله بود که شعله‌ی عشق به مذهب در جانش خاموش شد. پس از درگذشت مادر‌بزرگ در سال 1821، خانواده‌ی دوپلسیس سرپرستی او را بر‌عهده گرفت. دو ازدواجش با کازیمیر دودوان و هنری دو لاتوش مدیر روزنامه‌ی معتبر فیگارو نافرجام بود. آماندین اورور، پس از آشنایی با ژول ساندو، نویسنده‌ی معروف، داستان‌هایی با نام ژرژ ساند منتشر کرد. یکی از مشهورترین کتاب‌هایش نامه‌های یک مسافر است: «هرگز هیچ اثری با برنامه‌ریزی و ساخت و پرداختی کمتر از نامه‌ها ارائه نشده است. نامه‌هایی که در فواصل نسبتا طولانی و تقریبا همواره در چنگال یک بحران عاطفی نوشته شده‌اند که بازتاب آنند بی‌آن‌که وصف‌شان کنند.»

مردی جوان نویسنده‌ی نامه‌هایی است که در آن زندگی خود را تعریف می‌کند. این نامه‌ها قصه‌ی پرغصه‌ی فردی است که داغ عشقی عمیق به دل دارد. شخصیت اصلی کتاب در دوازده نامه‌ای که نوشته، سرگذشت نسلی را روایت می‌کند که با بحران اخلاقی دست و پنجه نرم می‌کنند، زندگی‌شان در اختلافات طبقاتی نابود شده و امکان فرار از محل زندگی و رسیدن به سرزمین آرزوها‌ را نداشته‌اند.