اتاق افسران

درباره کتاب:

جنگ، یک کلمه بیشتر نیست، اما درد ورنج ها و فاجعه هایش در جهانی نمی گنجد؛ حتا اگر جهان گیر نباشد. برای پی بردن به نتایجش لزومی ندارد وارد صحنه های گسترده و کشتارها و ویرانی های عظیم آن شویم. دیدن حتا یک نفر از کسانی که در هر جنگی شرکت داشته و یک یا چند عضو صورتش را از دست داده، بینی، فک، گونه، چانه… کافی است پی ببریم، انسانی سالم و عادی به صورت چه هیولایی می تواند درآید. مارک دوگن در این کتابِ کوچکِ بزرگ، عمق فاجعه را چنان به تصویر می کشد که پشت آدم می لرزد، حتا آن هایی که هرگز نه جنگی دیده اند و نه در جنگی شرکت داشته اند. ما آدم ها چه موقع می خواهیم از این جنایت وحشتناک دسته جمعی که هیچ حیوانی مرتکبش نمی شود، دست برداریم؟