نامه به کودکی که هرگز زاده نشد

“نامه به کودکی که هرگز زاده نشد” نوشته‌ی اوریانا فالاچی، روایت مونولوگِ زنی‌ست در مواجهه با یکی از شخصی‌ترین و در عین حال جهانی‌ترین تصمیم‌های انسانی: به دنیا آوردن یا نیاوردن یک کودک. فالاچی با زبانی صریح و انسانی، پرسش‌هایی عمیق درباره‌ی مسئولیت، آزادی، و معنای زیستن را پیش می‌کشد.

نامه به کودکی که هرگز زاده نشد، درباره‌ی اندیشیدن است؛ درباره‌ی انسان بودن در لحظه‌های دشوار.
متنی‌ست که با وجود تلخیِ موضوع، نوعی سکوتِ آرام و درکِ مشترک به همراه دارد، سکوتی که گاهی بیش از امید، به ما توان ادامه دادن می‌دهد.