هر چه باداباد

هرچه باداباد بعد از جز از کل و ریگ روان سومین رمان استیو تولتز است. این رمان با نگاه به مفهوم استعاره‌ی رجعت ابدی فردریش نیچه نوشته شده.

رجعت ابدی  بیان می‌کند که کیهان و تمامی موحودات و نیروها همواره در حال تکرار شدن بوده‌اند و همه چیز بی نهایت‌بار، به شکلی خود همانند، تا ابد تکرار خواهد شد. این مفهوم ریشه در فلسفه‌ی یونان دارد. یکی از آموزه‌های فیثاغورس این بوده که بعد از گذشتن دوره‌هایی مشخص، اتفاقات قبلی تکرار خواهند شد. رواقیون، احتمالا با الهام از فیثاغورس، مفهوم رجعت ابدی را وارد فلسفه‌ی طبیعی خود کرده‌اند. بر اساس فیزیک رواقی، کیهان هر چند وقت یک بار با حریقی عظیم بنیان کن می‌شود و بعد دوباره به دنیا می‌آید و این چرخه تا ابد ادامه دارد و در هر چرخه همه‌ی رویدادهای پیشین عینا تکرار می‌شود.