روزی که برف سرخ ببارد

درباره کتاب:

لب از گفتن چنان بستم که گویی
دهان بر چهره زخمی بود و به شد  ( طالب آملی)

این کتاب، گزینشی از تک بیت های شاعران سبک هندی است که حاصل پژوهش و گزینش شاعر معاصر، محمد شمس لنگرودی است.

عمده شعرهای انتخابی این مجموعه از میان اشعار شاعران سبک هندی است.
شمس لنگرودی در مقدمه ی کتاب می گوید: «بخش عمده ی این شعرها طی سالیان دراز جمع شده است؛ سالیانی که میان غزل ها می گشتم و غزل به غزل از تخیلات غریب و کشف های بدیع شگفت زده می شدم و لذت می بردم.»
در جایی دیگر از کتاب گفته شده: « شعر ناب به نظر من شعری است که معنایش دانستنی است و گفتنی نیست، شعری است که حس می کنی می فهمی، همه چیزش به نظر می رسد روشن است، ولی لغزنده تر از آن است که بشود معنا کرد.»

کتاب شامل تک بیت هایی از شاعران سبک هندی است. شاعرانی بزرگ با تخیلی منحصر به فرد و عجیب که متاسفانه گاه درخشش بسیاری از بیت های عالی شان در انبوهی از اشعار سست و مصنوع و خودنمایانه شان گم شده است…

از بس کتاب در گرو باده داده ایم
امروز خشت میکده ها از کتاب ماست  ( صائب تبریزی)

از زاهد بی مغز مجو معرفت عشق
کف از دل دریا چه خبر داشته باشد ( صائب تبریزی)

لب از گفتن چنان بستم که گویی
دهان بر چهره زخمی بود و به شد  ( طالب آملی)

این همسفران پشت به مقصود روانند
شاید که بمانم قدمی پیشتر افتم ( کلیم کاشانی)

همچو عکس آب تشویش از بنای ما نرفت
مرتعش بوده است گویی پنجه ی معمار ما ( بیدل دهلوی)