خودم با دیگران

برشی از کتاب :

همین جا بود که چندسال پیش، وقتی از کافه به سوی کتابفروشی می‌رفتم، نخستین بار مرد نابینا را دیدم. دیدمش…

قدم می‌زد، البته با عصایی سپید، و این بی‌گمان به شیوه‌ی راه رفتن او اطمینان و استواری نمی‌بخشید. از کتابفروشی بیرون آمد و با عصایش به سمتی اشاره کرد. چشمانش را دیدم و افسون شدم: چنان می‌نمود که به درون خود می‌نگرد، انگار تنها فایده بینایی همین بود و دیدن بیرون یکسره بیهوده. چشمانش هراس آور بودند، به سبب ژرفای درونی‌شان، و در عین حال مهربان، به سبب بی پناهی‌شان در خیابان شهر.