سه گانه ی خواب گردها

هر بحران، هر نقطه ي عطف دوران هاي تاريخي، نقطه آغاز است و نيز پايان، و چنين نقطه ي عطفي در كلام ( هرمان بروخ ) يك سه گانه است: ديگر نه ي گذشته، هنوز نه ي آينده و هم اينك زمان حال.
رمان هاي مهم قرن بيستم، در جست و جوي زمان از دست رفته ي ( پروست ) به زبان فرانسه، ( اوليس جويس ) به زبان انگليسي و خواب گردهاي هرمان بروخ به زبان آلماني، هر يك به شيوه ي خود اين سه لايه ي بحران را آشكار مي كنند و همين امرآن ها را به لحاظ فرم، از فرم سنتي رمان متمايز مي كند؛ از آن رماني كه بيش از ساير فرم هاي هنري متاثر از قرن نوزده بود. رمان مدرن خواننده را مستقيما با مسائل و فرم هايي رو به رو مي كند كه فقط بر كسي مكشوف مي شوند كه خود خواهان مواجهه با آن هاست.
اما به اين ترتيب رمان، اين همه فهم ترين فرم هنري كه تا كنون از بيش ترين مخاطب برخوردار بوده است، ناگهان به پيچيده ترين و اسرارآميزترين فرم هنري بدل مي شود. هنر ايجاد هيجان به معني پيشين كاملا كنار گذاشته مي شود و با از ميان رفتن هيجان، ديگر خبري از مجذوب شدن منفعل پيشين نيست.
اين اثر سه گانه اي است كه به سه دوره از تاريخ اروپا مي پردازد و سال 1888، فروپاشي رمانتيك دنياي قديم، سال 1903 آشفتگي آنارشيستي دوران پيش از جنگ و سال 1918 نهيليسم واقع نگر فعال شده را به عنوان سه مقطع مهم تاريخي برجسته مي كند. البته نه براي آن كه با تكيه بر اين سه مقطع سير رويدادها را اين يا آن گونه روايت كند، بلكه مي خواهد با نگاهي پي گير و منطقي آن چيزي را شرح دهد كه  بروخ آن را فروپاشي ارزش ها مي نامد و...