امپراتور پرتغالستان

برشی از کتاب

هوا کاملاً ساکن بود، بنابراین محال بود باد توانسته باشد آن آلات موسیقی کوچک را نواخته باشد. انگار صنوبرها ازشوق آن که چنان جوان و تروتازه بودند می‌نواختند، از شوق آنکه می‌توانند در آرامش کنار جاده‌ی متروک بایستند، و دلخوش به این باشند که پیش از آن که آدمیزادی بیاید وقطعشان کند سال‌ها زندگی را در پیش روی خود داشته باشند.

.

.

.

یان دیوانه نیست اما خداوند پرده ای جلو چشمانش کشیده تا مجبور نباشد چیزی را ببیند که طاقتش را ندارد، و این مایه شکرگزاری است.