آرشیو کودکان گمشده

در واقع تنها چیزی که پدرها و مادرها می توانند به کودکان خود عرضه کنند کمی اطلاعات است: این گونه ناخن هایت را می گیری، این گرمای یک آغوش پرمهر و واقعی است، این گونه گره‌ی موهایت را باز می‌کنی، من تو را با تمام وجودم دوستدارم و در مقابل متاعی که بچه‌ها به پدرو مادرها می‌دهند، با وجود غیرملموس بودن، در عین حال بسیار بزرگ‌تر و ماندگارتر است. چیزی مثل یک محرک برای آن که زندگی را کاملا در بر بگیری و آن را درک کنی، بچه ها والدین را وادار می‌کنند تا از نقطه‌ی امن خود خارج شوند، به دنبال جرقه‌ای خاص بگردند، در پی یک نگاه، یک ریتم، یا روشی درست برای داستان گویی بگردند، آن ها می‌خواهند پدر مادرها بفهمند که داستان ها چیزی را درست نمی‌کنند، کسی را نجات نمی‌دهند اما شاید باعث شوند که دنیا در عین حال که پیچیده تر می‌شود قابل تحمل تر هم هست.