آثار و اندیشه های زیگموند فروید

چگونه فروید بخوانیم؟

فهم و هضم آرای اندیشمندان بزرگ و کلاسیک کوششی است توانفرسا که عمری بلند و همتی بلندتر می‌طلبد. ویژگی‌هایی چون گسترۀ آثار و بعد زمانی و کژتابی‌های زبان و بافتار تاریخی ظهور اثر و هندسۀ فکری متناسب با این رفتار، خوانش آثار اندیشمندان کلاسیک را برای خوانندۀ امروزین بسیار دشوار می‌کند. رویارویی با فروید نیز از این قاعده برکنار نیست. او نویسنده‌ای است بالیده در اواخر قرن نوزدهم اتریش و فرهنگ آلمانی که بی‌تردید از شکوفاترین ادوار اندیشۀ بشری است؛ نویسنده‌ای پرکار با قلمی هنرمند و خلاق که با پیشینه‌ای در پزشکی و عصب‌شناسی و زیست‌شناسی و گرانبار از فرهنگ و اندیشۀ وین اواخر قرن نوزدهم و سخت وامدار ایدئالیسم و رمانتیسم آلمانی، مفاهیمی نوآیین را در کار می‌کند تا طرحی نو از سازوکار ذهن آدمی دراندازد.

ورود به کاخ باشکوه اندیشۀ هر اندیشمند بزرگی نیازمند نقشۀ راهی به تالارهای آن است، ورنه سال‌ها به خیال کاخ‌نشینی می‌توان در جهلی مرکب بر در نشست و خام‌دستانه خلایق را فریب داد و خود را مقیم حرم انگاشت. نوشته‌هایی هستند که کلیدی در دست خواننده می‌نهند تا راه به ساحت هر اندیشۀ نابی بگشایند. این کلیدها در زبان فارسی چه‌بسا نایاب و در زبان‌های غربی نیز کمیاب‌اند. در زبان فارسی کم نیستند آثار مقدماتی در باب فروید و آراء و اندیشه‌های او.

«آثار و اندیشه‌های زیگموند فروید» شرحی موجز و در عین حال فراگیر از حیات فکری زیگموند فروید، از آغاز تجارب بالینی او در وین دهۀ ۱۸۸۰ تا سال‌های پایانی زندگی‌اش در دهۀ ۱۹۳۰ در لندن است. این نگاه گاهشمارانه در «آثار و اندیشه‌های زیگموند فروید» به‌وضوح نشان می‌دهد که چگونه آرای فروید پیوسته غنا یافتند و در قالبی درمانگرانه ریخته شدند. از آنجا که رهیافت‌های او، شامل مفاهیمی مانند عقدۀ ادیپ و تأویل رؤیا، همچنان بر بسیاری از رشته‌های دانش اثرگذارند، این درآمد گیرا و خواندنی هم به کار اهل فن می‌آید و هم برای هر علاقه‌مند به روانکاوی و تاریخ اندیشه جذاب است.

تحریریۀ نشر نو