وادی وحش . سرودهای ماریا سایمن (شعر جهان 4)

( ملکه ی استعاره ) لقبی است که منتقدان شعر آمریکا، از جمله( فرچایلد ) بر ( ماریا سایمن ) نهاده اند . کسی که شعرش در بستر پرتلاطم بحران لحظاتی نفس گیر از نشاط ناب می زاید. شعر او را تغزل آنات عمر می نامند چراکه در سرایش هر تجربه نوعی اشراق تبلور می یابد. از همین رو به قول ( کریستوفر مریل ) او شاعری است برای تمام اوقات.
ماریا سایمن نمونه ای است از آن چه ( والاس استیونس ) فرشته ی ضروری زمین می نامد: شاعری که جهان پیرامون را با تمام تباهی و تپندگی بر ما فاش می سازد. جهان حیرت ناک او عرصه ای است مملو بهت و اعجاب که گویی در ملتقای بهشت و دوزخ شکل می بندد، با خدایی که عاشق ماست تا حد مر».
سایمن در پاره ای آثار به نهایت هنر شاعری می رسد، کیمیا گری جسم و جان، نقش های استعاری از پس کوچه های نهفته ی قلب آدمی، در نوسان میان شقاوت و شفقت. کتاب حاضر، گزیده ها و نوسروده ها نمایشگر پهنه سمفونیک شعر سایمن است و...

اين كتاب، از سري شعر هاي آمريكايي نوشته ( ماريا سايمن ) و ترجمه شده به قلم شيواي ( سعيد سعيدپور ) بوده كه توسط انتشارات مرواريد تهيه و روانه بازار شده است. 

سروده‌های ماریا سایمن

انزوایم را دوست دارم

همین خرقه که بر دوش کشیده‌ام

از هنگام که از کیسه‌ی زهدان بریده شدم

همان که تا سالخوردگی خواهم پوشید.

حجابی است هم غنی و هم ظریف

همین کفن با دندانه‌ی روح

این میان پرده‌ی کوتاه خواب و خیال.