الگوی پیکره بندی فیلمنامه های موفق

درباره کتاب:

 «چطور باید فیلمنامه ی پرفروش نوشت؟» این سؤال به ظاهر ساده، زیربنای اصلی و هدف نهایی «الگوی گسترش ایده ی داستانی» است. بله «نوشتن فیلمنامه ی پر فروش». 

شاید در نگاه اول، کلمه ی «پر فروش» کمی بازاری و سودجویانه به نظر برسد ولی اگر به دور از پیش داوری ها دقیق تر به تحلیل این قضیه بپردازیم، به نتایج واقعی تر و منطقی تری خواهیم رسید. 

تمام سوء تفاهمات و موضع گیری های بی دلیل در برابر این مسأله، ریشه در دیدگاه منسوخی دارد که فقط استفاده از مؤلفه های مبتذل و کلیشه ای و یا امکانات وسیع و نامحدود استودیوهای فیلم سازی را دلیل جذابیت یک فیلم به شمار می آورد و درنتیجه هر فیلم پر فروشی را عوام پسند و بی ارزش قلمداد می کند.

این دیدگاه کسانی است که از دور دستی به آتش دارند و یا چون توانایی تولید فیلمی با ارزش های فرهنگی و هنری و در عین حال پرمخاطب را ندارند به این طریق خود را توجیه می کنند و یا از تازه واردان سردوگرم نچشیده ای هستند که فکر می کنند فیلم خوب و ارزشمند را فقط اندک مخاطبان خاص باید ببینند و جذب انبوه تماشاگر و مخاطب اهمیتی ندارد در حالی که دست اندرکاران و تولید کنندگان حرفه ای سینما در این مورد نظر کاملاً متفاوتی دارند و ضرورت جذب تماشاگران را عمیقا باور دارند.