کودک توهم زاده

رُنه ژان کلو در مقام نقاش و رمان‌نویس، از این تجربه‌ی دوگانه‌اش برای خلق پرسوناژ تأثرآورِ ژان بره‌سی استفاده کرده است، یعنی نوجوانِ به‌قول روستایے‌ها «عقب‌مانده»ای که فقط با هنر و عشق زندگی می‌کند. عشق او، عشق پرشور و توأم با حسادتی است که نثار مادرش می‌‌کند، یا به‌عبارتی «پرستو»، بیوه‌ی جوان زیبا، نجیب و فقیر. هنر او همان نقاشی است ؛ شوری نامعقول و غیرقابل مهار که رسالت نام دارد به‌سوی نقاشی می‌کشاندش و او این هنر را زیر نظر نابغه‌ای سودایی و ناشناس به نام راوو فرامی‌‌گیرد.