سرزمین موعود (نون)

نوشتن این کتاب را اندکی پس از پایان ریاست‌جمهوری‌ام آغاز کردم ـ یعنی پس از اینکه من و میشل برای واپسین بار، سوار هواپیمای اختصاصی ریاست‌جمهوری شدیم و برای سفری عازم غرب شدیم که مدت‌ها به تعویق افتاده بود. در هواپیما، حس و حالمان تلخ و شیرین بود. هر دوی ما از نظر جسمی و روحی، خسته بودیم، نه‌تنها به‌خاطر تلاش‌های هشت سال گذشته، بلکه به‌خاطر نتایج غیرمنتظرۀ انتخاباتی که در آن، شخصی که دشمن تمام‌عیار آرمان‌هایمان بود به‌عنوان جانشینم انتخاب شده بود. اما رسالت و سفرمان را به اتمام رسانده بودیم و از این مسئله خرسند بودیم که نهایت تلاشمان را کرده بودیم...