در ستایش ژان دارک

هر آنکس که یکسره به ناحق از همگان خشم و خواری بیند، نباید که از قهر بخت در هراس افتد.
خداوند کسانی را از خاک برمی خیزاند که نهال امید در نهادشان می‌بالد.
در آغاز سال ۱۴۲۹، آنگاه که اشغالگران انگلیسی نیمی از قلمرو فرانسه را در چنگ داشتند، دخترکی روستایی به نام ژاندارک گویی از ناکجا ظهور کرد و آب رفته را به جوی بازگرداند. کریستین دو پیزان، نخستین نویسندهٔ زن حرفه‌ای در تاریخ اروپا و مدافع سرسخت شأن و منزلت زنان، در ستایش از ژان منظومه‌ای سرود که آخرین اثر عمر این بانوی ادیب به شمار می‌رود.