آفرت

چکیده: من هم روی پله‌های ابتدایی در ورودی سالن ایستاده‌ام. ممو را می‌بینم که توی راه رفتن تعلل می‌کند و دودل است. ترس را توی راه رفتنش می‌بینم. آدم وقتی راز ممنوعه دارد از صدای نجوای گنجشک‌ها هم می‌ترسد، چه رسد به ضربه مشت. صدای کوبش قلبم را توی گوشم می‌شنوم. ممو آن‌قدر فس‌فس‌کنان می‌رود که دوباره جیغ خانم با صدای در قاطی می‌شود. - مگه مرده‌ی؟ در رو شکستن! ممو راه می‌رود و برمی‌گردد به عقب و به ساختمان و من نگاه می‌کند. یک قران نذر شاهزاده محمد می‌کنم که اتفاقی نیفتد و...