فاوست (تراژدی بخش اول و دوم)

در آغاز این نمایشنامه مفیستو به بارگاه خداوند می‌آید و در پی شرطی اجازه می‌یابد با جاذبه‌های شیطانی‌اش همراه فاوست در گذر او بر زمین باشد.

چنین سینه‌ی فاوست آوردگاه دو نیروی ایزدی و اهریمنی می‌شود و سرنوشت این دانشمند  – که در پی آگاهی بر همه‌ی رازهای جهان و گذار از همه‌ی مرزهای محدود هستی انسانی است – بدل به تقدیر عام انسانی.

تراژدی او زمانی رخ می‌دهد که انسان از دامان طبیعت به در می‌آید، به قانونمندی‌های آن پی می‌برد و با دست‌یازی در ساحت آن ، خدای‌وار راه  خودمختاری در پیش می‌گیرد.

فاجعه‌هایی که وی در این راه به بار می‌آورد ، نه ناشی از خصلتی خاص، که برخواسته از منش انسان مدرن است.

بازگفت تضاد حل‌ناشدنی کنش و گناه چنین انسانی از این نمایشنامه اثری کلاسیک و جهانی می‌سازد.