شازده کوچولو (رقعی) (نیلوفر)

نوشته‌ی آنتوان دوسنت اگزوپری است که ابوالحسن نجفی ترجمه‌ی روانی از آن را به بازار کتاب ایران عرضه کرد. این اثر درخشان تاکنون بیش از دویست میلیون نسخه در سراسر دنیا فروش داشته و به 102 زبان ترجمه شده است. شازده کوچولو در فرانسه، که در قرن بیستم جزو سه کشور فرهنگ‌ساز جهان به شمار می‌آمده، به‌عنوان کتاب قرن معرفی شده است. اگزوپری، این نویسنده و خلبان فرانسوی، به‌واسطه‌ی حرفه‌ی خود نگاهی عمیق به زمین و زندگی انسان‌ها داشته که بیش از همه در کتاب «زمین انسان‌ها» و «پرواز شبانه» مشهود است. او در فرانسه جوایز ادبی بسیاری را دریافت کرد و در آمریکا نیز برنده‌ی جایزه‌ی کتاب ملی شد. گفتنی است که محمد قاضی برای نخستین‌بار در سال 1332 این اثر ماندگار را به فارسی برگرداند و در اختیار خوانندگان ایرانی قرار داد.

کتاب شازده کوچولو به داستان زندگی نویسنده بی‌شباهت نیست و همچون دوسنت اگزوپری که خلبان نیروی هوایی فرانسه بوده، راوی داستان نیز خلبانی است که شش سال پیش در صحرایی در آفریقا شازده کوچولو را می‌بیند و پای داستان‌های سفرش می‌نشیند. کتاب داستان پسرکی است که در سیاره‌‌ای به ‌نام ب612 زندگی می‌کند. او در سیاره‌اش عاشق گل سرخی زیبا و نازک‌طبع است که مغرورانه با پسرک رفتار می‌کند. روزی شازده کوچولو از رفتارهای گل سرخش دلگیر و دل‌شکسته شده و عزم سفری طولانی به سیاره‌های دیگر می‌کند. او در سفرش به هفت سیاره که آخرینش زمین است، قدم می‌گذارد. اگرچه کتاب برای کودکان نوشته شده، اما به طیف وسیعی از مخاطبان تعلق می‌گیرد و داستانی تفکربرانگیز و نمادین است. این داستان با لحنی ساده و شاعرانه به مفاهیم بزرگی چون عشق، سرگردانی، تنهایی انسان‌ها، قدرت، سیاست و مرگ می‌پردازد. در سیاره‌ی آخر شازده کوچولو از روباه مفهوم اهلی کردن را می‌آموزد و در سایه‌ی این مفهوم دوباره به رابطه‌ی خود با گل سرخش فکر می‌کند.