یادداشت های انقلاب

درباره کتاب:

درست بعد از سه دهه از گذشت انقلاب اسلامی، شاید بد نباشد تا نگاهی دوباره به این پدیده بیاندازیم. به راستی آن انقلاب برای چه بود؟ میلیون ها زن و مرد ایرانی، از پیر و جوان گرفته، تا مکلا و روحانی، از شهری و روستایی تا مرفه و مستمند، از تحصیل کرده تا عامی، از شمال شهرنشین تا جنوب شهری ها، از مارکسیست های رادیکال انقلابی تا مسلمانان سنتی؛ از متدینین تا آنان که خیلی پایبند به مذهب نبودند، جملگی به دنبال چه بودند؟ مشکل شان و دردشان با رژیم شاه چه بود؟ چرا آن رژیم را نمی خواستند؟ سخنی به گزاف نرفته اگر ادعا شود که علیرغم حجم انبوهی از ادبیاتی که پیرامون انقلاب اسلامی ظرف سه دهۀ گذشته در ایران تولید شده، پاسخ به این پرسش ها دست کم برای نسل دوم و سوم بعد از انقلاب در هاله ای از ابهام فرورفته. نگاه ایدئولوژیک و سیاسی به انقلاب از یک سو و تلاش در جهت سوق دادن انقلاب و انطباق آن با اهداف و دیدگاه های حکومتی ظرف سه دهه گذشته سبب شده تا هر نسل بعد از انقلاب بیش از نسل قبلی اش نسبت به آن بیگانه تر شود. جدای از بی علاقگی، بی اعتقادی و احساس عدم تمایل نسبت به انقلاب اسلامی، نسل های بعد از انقلاب اساساً یک تعریف ابتدایی و شناخت اولیه ای هم نسبت به آن ندارند.