همه کاره و هیچ کاره (داستان های رمی نو)

برشی از کتاب

می‌گویند دوستان در گرفتاری همدیگر را می‌شناسند،یعنی وقتی آدم محتاج می‌شود و دوستی با دست و دلبازی افراد قضاوت می‌شود.می‌گویند دوست را اگر دوست باشد در سختی ‌ها باید شناخت، وقتی که دوست همه چیزش را در طبق اخلاص می‌گذارد و هیچ‌چیز برای خودش طلب نمی‌کند و دوست آدم می‌ماند، شاید این طور باشد. اما من فکر می‌کنم که دوست‌، خود نیز از کمک کردن به دوستش زمان نیاز بهره می برد، این همان احساس برتری جویی آن شخص به دوستش است. 

ولی من می‌گویم دوست را در زمان خوشی می‌شناسی، وقتی اوضاع و احوال برای تو خوب پیش می‌رود و دوست عقب می‌ماند و تو جلو می‌افتی و هر قدمی که به جلو بر می‌داری برای دوست همچون سرزنش یا حتا ناسزاست…