رمادی

درباره کتاب:

نویسنده ی «رُمادی» بر این ادعاست که به شیوه ای نو داستان خویش را روایت کرده که اگر چه هرگز در حوزه ی ادبیات معاصر نمونه ای نداشته، اما بی گمان از دل سنتی کهن برآمده است. این شیوه که شاید بتوان آن را نوعی ساختار از هم پاشیده یا به قولی نظم پاشانی نامید، براساس ارائه ی به ظاهر اتفاقی، احساسی و تصادفی اجزای حکایت است یا به عبارتی حمله به حکایت از هر کجا که شد، حمله ای هم زمان و همه سویه و در نگاه نخست بدون نقشه و پیرنگ که قطعات آن در عین گسستگی در ارتباطی عمیق از پی هم می آیند. و از همین روست که نگارنده مدعی است: داستان رُمادی را می توان از هر کجا خواست آغاز کرد و پایان داد، از هر فصل (دهلیز) و حتا بیشتر، گاه از هربند و هرپاره؛ و باز از همین روست که این ساختار داستانی که عمیقاً از سایر اشکال ادبی همچون شعر، قصار، حکایت و قصه نویسی نیز بهره می جوید، توانسته در نهایت ایجاز داستان بزرگ تاریخِ یک دولت شهر خیالی را با بی شمار وقایع شگرف و تحولات و حوادث غریبش در فضایی آمیخته از سحر و فانتزی از اساطیر کهن آن تا پیش گویی های آینده اش در حجمی چنین قلیل بگنجاند چندان که پس از خواندن آن، چیزی از داستان نخواهد بود که خواننده قادر باشد بی دریغ آن را به فراموشی سپارد، یعنی تنها هرآن چه که باید، و بدان سان که باید، گفته شده است.