اتاق روشنی که روزش می خوانند

A Bright Room Called Day

تونی کوشنر

|     آنتونی روبرت کوشنر در 16 ژوئیه 1956 در نیویورک متولد شد. کوشنر کودکی را در یکی از محله‌های لیک‌چارلز لوییزیانا گذراند. او در سال 1974 برای ادامۀ تحصیل به نیویورک بازگشت و به دانشگاه کلمبیا رفت و آنجا در رشتۀ مطالعات قرون وسطی درس خواند. سپس به مدرسۀ هنر تیش دانشگاه نیویورک رفت و در 1984 فارغ‌التحصیل شد. او مدارک افتخاری متعددی گرفته است؛ از جمله از دانشکدۀ کلمبیا شیکاگو در سال 2003، دکترای افتخاری دانشگاه برندایس در سال 2006، دکترای افتخاری از دانشگاه ایالتی نیوریورک و...

او در سال‌های 1978 تا 1981 دو اثر از خودش و دو نمایشنامه از شکسپیر را کارگردانی  اجرا کرد. او از همان ابتدای کار نمایشنامه‌نویسی از تئاتر اپیک برشت و رئالیسم امریکایی تأثیر بسیاری گرفت. مشهورترین نمایشنامۀ او فرشتگان در امریکا است که برای آن جایزۀ پولیتزر و جایزۀ تونی را برد و بر اساس آن مجموعه‌ای تلویزیونی نیز ساخته شد. اسلاوها!، هوم‌بادی/کابل، اتاق روشنی که روزش می‌خوانند از نمایشنامه‌های دیگر کوشنر است. از اوایل دهۀ 2000، کوشنر به نوشتن فیلمنامه رو آورد. او در سال 2005 فیلمنامۀ مونیخ را با همکاری اریک راث نوشت. همچنین در سال 2011 فیلمنامۀ لینکلن را نوشت.

خاطره کردکریمی

|     خاطره کردکریمی سال 1369 در تهران متولد شد.

کردکریمی لیسانس خود را در رشتۀ فیزیک از دانشگاه الزهرا گرفت. تاکنون نمایشنامه‌های چاقوی بزرگ و در انتظار لفتی، برخیزید و بخوانید، هوم‌بادی/کابل و مجموعه‌جستار البته که عصبانی هستم با ترجمۀ او منتشر شده است.

|        در دو سال آخر حیاتِ پرتلاطم جمهوری وایمار، اولین دولت دموکراتیکِ تاریخ آلمان، اگنس اِگلینگ، بازیگری میان‌سال، در خانه‌ای بزرگ در برلین زندگی می‌کند. شب سال نو است، خانه پر از مهمان است و همه، از داشتن امنیت خوشحال‌اند. اما این حس دوام چندانی ندارد؛ وحشت غلبه‌ی هیولای فاشیسم، این‌بار در هیئت حزب تازه‌تأسیسِ ناسیونال سوسیالیست کارگران آلمان(نازی)، رفته‌رفته بر امیدها و دلخوشی‌ها سایه می‌اندازد و آینده‌ی پیشِ رو را غبارآلود می‌کند.