نقشه نقش بر آب

سال 1388 یکی از مهمترین مقاطع تاریخ انقلاب اسلامی ایران به شمار می رود.

بروز فتنه ی بزرگ و سازمان یافته ای که دشمنان قسم خورده ی این انقلاب و سرزمین، سالها برای آن برنامه ریزی و آماده ءسازی کرده بودند کشور و همه ی آحاد جامعه را در معرض آزمونی بزرگ و سرنوشت ساز قرارداد. به مدد لطف و عنایت الهی و برکات خون شهیدان و با رهبری حکیمانه و بی نظیر مقام معظّم رهبری، حضرت آیت الله العظمی خامنه ای، انقلاب اسلامی این گردنه ی دشوار را پشت سر نهاد. کتاب حاضر حاوی فرازهای مهمی از رهنمودهای معظّم له در طول یک سال و نیم گذشته و حاوی درسهایی ماندگار از این دوران حسّاس است.

صفحاتی از کتاب

اولاً انتخابات در کشور ما یک حرکت نمایشى نیست. پایه ى نظام ما همین انتخابات است. یکى از پایه‏ ها، انتخابات است. مردم‏سالارى دینى با حرف نمی شود؛ مردم‏سالارى دینى با شرکت مردم، حضور مردم، اراده‏ ى مردم، ارتباط فکرى و عقلانى و عاطفى مردم با تحولات کشور صورت می گیرد؛ این هم جز با یک انتخابات صحیح و همگانى و مشارکت وسیع مردم ممکن نیست. این مردم‏سالارى، عامل پایدارى ملت ایران است.

اینکه شما توانسته‏ اید در طول این سى سال از نهیب ابرقدرتها نترسید، اینکه ابرقدرتها هم غیر از نهیب نتوانستند ضربه‏ ى اساسى به شما بزنند، اینکه جوانان کشور در ورود به میدانهاى گوناگون این شجاعت و اخلاص را نشان می دهند، ناشى از مردم‏سالارى دینى است؛ این را باید خیلى قدر بدانیم.

هرچه انتخابات پرشورتر باشد، عظمت ملت ایران بیشتر در چشم مخالفان و دشمنانش دیده خواهد شد؛ براى ملت ایران حرمت بیشترى خواهند گذاشت؛ دوستان شما هم در دنیا خوشحال می شوند. عظمت ملت ایران را حضور مردم در انتخابات نشان میدهد؛ انتخابات این است. بنده همواره در درجه‏ ى اول در انتخابات سعی ام بر این است که به مردم عرض کنم حضور شما در این انتخابات مهم است. این، تصدیق و تأیید و مستحکم کردن نظام جمهورى اسلامى است.

فضاى غبارآلود، همان فتنه است. فتنه معنایش این است که یک عده اى بیایند با ظاهرِ دوست و باطنِ دشمن وارد میدان شوند، فضا را غبارآلود کنند؛ در این فضاى غبارآلود، دشمنِ صریح بتواند چهره ى خودش را پنهان کند، وارد میدان شود و ضربه بزند. اینى که امیرالمؤمنین فرمود: «انّما بدء وقوع الفتن اهواء تتّبع و احکام تبتدع»، تا آنجائى که می فرماید: «فلو انّ الباطل خلص من مزاج الحقّ لمیخف على المرتادین»؛ اگر باطل، عریان و خالص بیاید، کسانى که دنبال شناختن حق هستند، امر برایشان مشتبه نمی شود؛ می فهمند این باطل است. «و لو انّ الحقّ خلص من مزج الباطل انقطع عنه السن المعاندین»؛ حق هم اگر چنانچه بدون پیرایه بیاید توى میدان، معاند دیگر نمی تواند حق را متهم کند به حق نبودن. بعد می فرماید: «و لیکن یؤخذ من هذا ضغث و من ذاک ضغث فیمزجان»؛ فتنه گر یک تکه حق، یک تکه باطل را میگیرد، اینها را با هم مخلوط می کند، در کنار هم می گذارد؛ «فحینئذ یشتبه الحقّ على اولیائه»؛ آن وقت کسانى که دنبال حقند، آنها هم برایشان امر مشتبه می شود. فتنه این است دیگر.

خوب، حالا در مقابل یک چنین پدیدهاى، علاج چیست؟ عقل سالم حکم می کند و شرع هم همین را قاطعاً بیان می کند: علاج عبارت است از صراحت در تبیین حق، صراحت در بیان حق. وقتى شما مى بینید یک حرکتى به بهانه ى انتخابات شروع می شود، بعد یک عامل «دشمن»ى در این فضاى غبارآلوده وارد میدان شد، وقتى مى بینید عامل دشمن - که حرف او، شعار او حاکى از مافى الضمیر اوست - آمد توى میدان، اینجا باید خط را مشخص کنید، اینجا باید مرز را روشن کنید. همه وظیفه دارند؛ بیشتر از همه، خواص؛ و در میان خواص، بیشتر از همه، آن کسانى که مستمعین بیشترى دارند، شنوندگان بیشترى دارند. این وظیفه است دیگر: مرزها روشن بشود و معلوم بشود که کى چى می گوید. اینجور نباشد که باطل، خودش را در لابه لاى گرد و غبارِ برخاسته ى در میدان مخفى کند، ضربه بزند و جبهه ى حق نداند از کجا دارد ضربه می خورد. این است که حرف دو پهلو زدن، از خواص، مطلوب نیست. خواص باید حرف را روشن بزنند و مطلب را واضح بیان کنند. این، مخصوص یک گرایش سیاسى خاص هم نیست. در داخل نظام اسلامى، همه ى گرایش هائى که در مجموعه ى نظام قراردارند، اینها باید صریح مشخص کنند که بالاخره آن حمایتى که مستکبرین عالم می کنند، مورد قبول است یا مورد قبول نیست. وقتى که سران استکبار، سران ظلم، اشغالگران کشورهاى اسلامى، کُشندگان انسانهاى مظلوم در فلسطین و در عراق و افغانستان و خیلى جاهاى دیگر، مى آیند وارد میدان می شوند، حرف می زنند، موضع می گیرند، خوب، باید معلوم بشود این کسى که در نظام جمهورى اسلامى است، در مقابل این چه موضعى دارد؛ حاضر است تبرّى بجوید، بگوید من دشمن شمایم؟ من مخالف شمایم؟

وقتى در داخل محیط فتنه، کسانى با زبانشان صریحاً اسلام و شعارهاى نظام جمهورى اسلامى را نفى می کنند، با عملشان هم جمهوریت و یک انتخابات را زیر سؤال می برند، وقتى این پدیده در جامعه ظاهر شد، انتظار از خواص این است که مرزشان را مشخص کنند، موضعشان را مشخص کنند. دوپهلو حرف زدن، کمک کردن به غبارآلودگى فضاست؛ این کمک به رفع فتنه نیست، این کمک به شفاف سازى نیست. شفاف سازى، دشمنِ دشمن است؛ مانع دشمن است. غبارآلودگى، کمک دشمن است. این، خودش شد یک شاخص. این یک شاخص است: کى به شفاف سازى کمک می کند و کى به غبارآلودگى کمک میکند. همه این را در نظر بگیرند، این را معیار قرار بدهند.

موضوعات مهم

اهمیّت انتخابات در نظام اسلامی/ دهمین انتخابات ریاست جمهوری/ وظایف مردم و نامزدها/ آسیب شناسی انتخابات/ مواضع و رهنمودها درباره ی فتنه ی براندازی نظام اسلامی/ اهمیّت و معنای بصیرت/ جنگ نرم دشمن و راههای مقابله با آن