گوریل پشمالو

The Hairy Ape

یوجین اونیل

یوجین گلدستون اونیل در 16 اکتبر 1888 در نیویورک متولد شد. خانواده اونیل ایرلندی‌های مهاجر بودند. او در هتلی در برادوی متولد شد. پدرش هنرپیشه نمایشنامه‌های عامه‌پسند بود و در حد خود بازیگری سرشناس بود. او از هفت تا سیزده سالگی به مدارس شبانه‌روزی می‌رفت. از سال‌های ۱۹۰۹ تا ۱۹۱۲ به نقاط دوردست و خطرناک سفر کرد و به مشاغلی چون جاشویی کشتی‌های قاره‌پیما، استخراج طلا از معادن هندوراس و خبرنگاری برای روزنامه‌ها پرداخت.

اونیل به سل مبتلا شد و ناگزیر ماجراجویی‌ها و تکاپوهای فیلسوفانه‌اش را کنار گذاشت. او در دوران اقامت نسبتاً طولانی در آسایشگاه، به خواندن و نوشتن پرداخت. چند نمایشنامه‌ای که در سال ۱۹۱۴ به نام تشنگی منتشر کرد، حاصل همین دوره است. پس از ترخیص از بیمارستان، یک سال در کارگاه‌های نمایشنامه‌نویسی پروفسور جرج پیرس بیکر شرکت کرد. به نظر می‌رسد که این کارگاه‌های مفید بودند، زیرا نمایشنامه‌هایی که او پس از آن نوشت منسجم‌تر و عمیق‌تر از کار درآمدند. او چهار جایزۀ پولیترز و نوبل ادبیات ۱۹۳۶ را برای همین نمایشنامه‌ها به دست آورد. اونیل سه بار ازدواج کرد. اونیل در زمستان سرد شهر بوستون در سال 1953 درگذشت.

بهزاد قادری

بهزاد قادری متولد ۱۳۳۱ در زاهدان، نویسنده، مترجم، محقق و منتقد ایرانی و استاد بازنشسته گروه زبان و ادبیات انگلیسی دانشکده زبان‌ها و ادبیات خارجی دانشگاه تهران است. او پس از گذران تحصیلات اولیه‌اش، مقاطع تحصیلات لیسانس را در رشته زبان و ادبیات انگلیسی دانشگاه فردوسی مشهد و فوق لیسانس ادبیات آمریکا را در دانشگاه شیراز طی کرد، و دکترای ادبیات نمایشی قرن نوزده و سه دهه ۱۹۶۰–۱۹۹۰ را در بریتانیا به اتمام رسانید. از جمله فعالیت‌های مهم او تا کنون سرپرستی کتابخانه ملی کرمان در بدو تأسیس؛ سرپرستی گروه زبان‌های خارجی دانشگاه شهید باهنر کرمان؛ معاونت آموزشی دانشکده هنر دانشگاه کرمان؛ عضویت در هیئت تحریریه نشریه دانشکده ادبیات و علوم انسانی؛ عضویت در شورای تخصصی گروه زبان و ادبیات انگلیسی؛ عضویت در هیئت امنای تئاتر کرمان به مدت دو سال؛ عضویت در هیئت ممیزه دانشگاه‌های جنوب شرق ایران؛ عضویت در هیئت تحریریه نشریه پژوهش زبان‌های خارجی دانشکده زبان‌های خارجی، دانشگاه تهران و عضویت در مرکز ایبسن‌شناسی دانشگاه اسلو-نروژ بوده است. همچنین او تدریس دروس عصر روشنگری، عصر رمانتیسیسم و نمایشنامه قرن نوزدهم را در مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد در دانشگاه Essex انگلستان از سال ۱۳۷۲ تا پایان تحقیقاتِ دوره‌ی دکتری سال ۱۳۷۶ را در کارنامه‌ی خود دارد. او در سال ۱۳۸۵ از سوی سفارت نروژ در تهران و مرکز هنرهای نمایشی برای پژوهش درباره‌ی آثار ایبسن لوح سپاس دریافت کرد. بهزاد قادری مجموعه نمایشنامه‌های هنریک ایبسن را به ضمیمه‌ی پژوهش‌هایی مفصل در این زمینه در نشر بیدگل ترجمه کرده سات.

|       اونیل با گوریل پشمالو، آنا کریستی، و نخستین آدم یک «سه‌تایی» (trilogy) به سبک و سیاق تراژدی‌های یونان باستان می‌سازد تا بگوید در قرن بیست (دهۀ بیست) تراژدی با شکل و درون‌مایه‌های رایج در تراژدی‌های یونان همچنان شدنی است. از این حیث، می‌توان او را، همانند استادش، ایبسن، سرگرم تجربیات نوین در ادبیات نمایشی و تئاتر دانست. اما آنچه گوریل پشمالو را از دو اثر دیگر او متمایز می‌کند، برجستگی سبک اکسپرسیونیستی آن است. اونیل در آثار دیگرش، مثل مسیحا (نَ) فِسی می‌آید، نیز به اکسپرسیونیسم روی آورده است؛ اما در هیچ یک از آن‌ها نتوانسته در پردازش کارش تا این اندازه تردست و چابک باشد، زیرا این اثر کوتاه، بریده، و بسیار نمادین است و این عناصر به سبک اکسپرسیونیسم رنگ و جلای ویژه‌ای می‌بخشند. سوای درون‌مایه‌های تراژیک و اگزیستانسیالیستی ‌گوریل پشمالو، جنبه‌های تجربی سبک اکسپرسیونیسم این اثر آن را برای دانشجویان و خوانندگان علاقمند جذاب می‌کند.