رز گریه کرد

درباره کتاب:

برنده ی جوایز ادبی اوهِنری 2006 و 2007. برای تِرِوِر داستان کوتاه، ریشه در طرز تفکر ایرلندی دارد، اما درک او از تحول داستان کوتاه جهانی است. بسیاری معتقدند کارهای ترور علاوه بر تأثیرپذیری از آثار نویسندگان برجسته ی ایرلندی نظیر جیمز جویس و فرانک اوکانر، نشان دهنده ی بهره گیری او از فرمی است که بزرگانی چون چخوف و موپاسان، سامرست موام، گراهام گرین و وی.اس.پریچت در نوشته هایشان به کار می بردند. به عقیده ی تحلیلگران آثارش، او مانند همه ی این بزرگان به داستان کوتاه رو می آورد تا از دورنماهای اجتماعی گسترده تر دوری جوید و بر افراد کم هوش و کم مایه تمرکز کند، افرادی که زندگی شان در اثر ناکامی، نومیدی یا پشیمانی به تباهی کشیده شده است. به رغم ماهیت کمیک و شاید مضحک مخمصه هایی که شخصیت های ترور دچارش می شوند، فضای داستان های او مالیخولیایی و غم انگیز است و سرخوردگی مضمون اصلی آنهاست.