روانشناسی یادگیری بر بنیاد نظریه ها

کتاب «روان‌شناسی يادگيری» اثر محمد پارسا، پس از معرفی اين شاخه‌ی روان‌شناسی و بيان تاريخچه‌ی آن، به بررسی مسائل مهم يادگيری از جمله توانايي‌های ذاتی در يادگيری، رابطه‌ی آن با بافت اجتماعی ـ اقتصادی، تفاوت‌های فردی و ديگر مسائل مربوطه می پردازد و نظريه‌های مختلف نظريه‌پردازان معروف در اين زمينه، مکاتب، نتايج و کاربردهای اين موضوع را مطرح می کند.

قرن بيستم دوران تحول و جهش‌های شگفت‌انگيز علمی است که کاربرد شيوه‌های نوين يادگيری در آن مشهود است. در واقع هيچ رشته‌ی علمی، فنی صنعتی، هنری، حتی اجتماعی و علوم انسانی وجود ندارد که از تکنيک‌های يادگيری بی نياز باشد. يادگيری سنجيده و هدفمند معيار اصلی همه‌ی دانش‌هاست.
بايد توجه داشت که يادگيری موثر بنا به تجربه‌های علمی و بررسی های ارزنده‌ی پژوهشگران در قالب نظريه‌ها و مفاهيم خاص روان‌شناسی تنظيم شده است. به همين منظور در اين کتاب نخست به توضيح نظريه‌های مهم و رايج پيش از قرن بيستم پرداخته شده و قرن حاضر در سه بخش با نام‌های نظريه‌های رفتارگرايی، شناختی و يادگيری اجتماعی مطرح شده است.