کمدی

کاوشی در ماهیت و سرشت کمدی، از دیدگاهی متفاوت با روال رایج و پیرو سنتِ ارسطویی نقد، که پس از ردّ نظریه‌های روان‌شناختی ــ که کمدی را با خنده مربوط می‌دانند ــ به بررسی آثار کمیک در ادبیات، تئاتر و سینما می‌پردازد. کمدی‌ها به دو مقوله‌ی عمده‌ی «آریستوفانی» و «شکسپیری» تقسیم می‌شوند و رابطه‌ی کمدی با زمینه‌های نزدیک به آن چون طنز و گروتسک و پوچی بررسی می‌شود. بخش مبسوطی از کتاب به موشکافی در رابطه‌ی کمدی و تراژدی به ویژه در تئاتر ویژگی یافته و نشان داده شده کمدی اغلب در دل مضمون‌های تراژیک به اوج خود می‌رسد. برداشتی که سرانجام در خواننده پدید می‌آید آن است که کمدی به عنوان یک نوع ادبی غالباً بار و پیامی نه کم‌اهمیت‌تر از تراژدی یا دیگر مقوله‌های ادبی همراه دارد.