حیله و تقلب نسبت به قانون در حقوق ایران و فقه

بی تردید یکی از عوامل انحطاط اخلاقی هر جامعه ای فتح باب تقلب و شیوع توسل به حیله برای بی اثر کردن محدودیت های ناشی از قوانین است. به ویژه مواردی که متقلبان برای رسیدن به اغراض و مطامع مادی خود پوستین قانون و شرع را بر قامت نازیبای خدعه و نیرنگ میپوشانند. اما با استفاده از ظریفت های موجود در قواعد فقهی و با درنظر گرفتن روح قانون میتوان به یک حکم کلی برای بی اثر کردن حیله های به ظاهر قانونی دست یافت و این حکم کلی همان قاعده معروف جلوگیری از تقلب نسبت به قانون است که به مثابه یک قاعده مستقل حقوقی کلیه راه های گریز از قانون را مسدود میکند.