اثبات

Proof

دیوید اوبرن

|     دیوید اوبرن در 30 نوامبر 1970 در شیکاگو متولد شد.

اوبرن در اوهایو کودکی را گذراند تا اینکه در سال 1982 با خانواده‌اش به آرکانزاس نقل مکان کرد. او در 1987 دبیرستان را به پایان رساند و به دانشگاه شیکاگو رفت و در 1991 لیسانس ادبیات گرفت. در 1992 با بورس آمبلین اینترتینمنت راهی نیویورک شد. در مدرسۀ جولیارد دو سال زیر نظر مارشا نورمن و کریستوفر دورانگ دورۀ نمایشنامه‌نویسی گذراند. او در 1997 اولین نمایشنامۀ بلندش، آسمان خراش را روی صحنه برد. سپس اثبات را در سال 2001 نوشت که مطرح‌ترین نمایشنامه‌اش تا به امروز محسوب می‌شود. این نمایشنامه به موفقیت زیادی رسید و اوبرن برای این اثر تمام جوایز مهم نمایشنامه‌نویسی آن سال را از آن خود کرد؛ از جمله جایزۀ پولیتزر، جایزۀ تونی، جایزۀ لوسیل لورتل و چند جایزۀ دیگر. بر اساس اثبات یک فیلم سینمایی هم ساخته شد و در سال 2005 با همین نام روی پرده رفت. دربارۀ آینده چه باوری داری؟ و تیک تیک...بوم! از دیگر نمایشنامه‌های اوبرن است.

شهاب‌الدین عادل

شهاب‌الدین عادل (زادهٔ ۲۸ شهریور ۱۳۳۳ در دزفول) عکاس، مستندساز، پژوهشگر و استاد سینما و عکاسی و عضو هیئت علمی دانشکده سنیما‌تئاتر دانشگاه هنر تهران است. وی دانش‌آموخته‌ی‌ مقطع کارشناسی در رشته سینما از دانشکده‌ی هنرهای دراماتیک هنر تهران است، و دوره‌ کارشناسی ارشد و دکترای پژوهش هنر را در دانشگاه هنر گذرانده است. عادل طی سال‌های ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۳ ریاست دانشکدهٔ سینما تئاتر را بر عهده داشته است. او عضو انجمن عکاسان و انجمن مستندسازان سینمای ایران است. وی عکاس پشت صحنه‌ی فیلم بوده و تاکنون چندین نمایشگاه عکس انفرادی و گروهی برگزار کرده‌است. عادل همچنین مدرس دروس سینمایی در مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد سینما است. 

|           اِثبات را می‌توان متنی شخصیت محور دانست. چرا که شخصیت‌پردازی‌های قوی و خلقِ لحظه‌های پُر کشمکشی که در گرو کُنش همین شخصیت‌هایند از شاخصه‌های مهم این کار است. از خلال حرکت چنین شخصیت‌هایی است که می‌شود یک قدم از لایه‌ی بیرونی کار فراتر گذاشته و به پیچیدگی روابط خانوادگی و لحظات پُر تنشی رسید؛ که سعی در بازتعریف احساسات آدمی دارد. درجایی دیگر می‌توان مضامینی چون مرگ را دید که بر کلِ اثر سایه انداخته و در عین حقیقی بودن سعی در انکار خود دارد.

|           دیوید اوبِرن متولد 1970 در شیکاگو است. او در 1997 اولین نمایشنامه‌ی بلندش، آسمان خراش را روی صحنه برد و به دنبال آن در سال 2001 اثبات را نوشت که مطرح‌ترین نمایشنامه‌اش تا به امروز محسوب می‌شود. موفقیت این اثر به حدی بوده که توانسته تمام جوایز نمایشنامه‌نویسیِ مهم آن سال را از آن خود کند؛ از جمله جایزه‌ی پولیتزر، جایزه‌ی تونی، جایزه‌ی لوسیل لورتل و چند جایزه‌ی دیگر. او همچنین یک اقتباس سینمایی از این متن نوشت که در سال 2005 با همین نام روی پرده رفت. از دیگر آثار او می‌توان درباره‌ی آینده چه باوری داری؟ و تیک تیک...بوم! را نام برد.