اسکندرنامه (بازسازی کهنه ترین نسخه اسکندر نامه نقالی)

کتاب «اسکندرنامه» نوشته عليرضا ذکاوتی قراگزلو، بازسازي قديمی ترين نسخه‌ی اسکندرنامه‌ی نقالی منسوب به منوچهرخان حکيم است.

در حال حاضر مخاطب اصلی داستان‌های عاميانه عده کمی از محققان هستند؛ اما در عين حال، همان قشرهايی که مخاطب رمان‌های پليسی و داستان‌های حادثه‌ای است می تواند مخاطب اين آثار باشد. به ويژه آن که در سال‌های اخير باب شده است که داستان‌های قديم را بازنويسی کرده و به زبان مردم امروزی منتشر کنند.

داستان‌های قديمی خصوصا عاميانه بايد با نثر خودشان چاپ و منتشر شوند.

اگر هم بخواهيم آن کتاب‌ها را به ذائقه و فضای فرهنگی امروز نزديک‌تر کنيم می توان، با حذف قسمت‌هايی يا با توضيح واژگان و تعبيرات آن قصه‌ها را براي نسل امروز خواندنی سازيم؛ نه اين که چيزی بر آن‌ها بيفزاييم يا ساختار نثرش را تغيير دهيم؛ زيرا در اين حالت خواننده با يک نوشته امروزی مواجه است نه با يک نثر کهن و اصيل. درحقيقت بايد لباس قديمی را سبک‌بارتر کرد نه اين که بخواهيم آن را نونوار نماييم. قالب و محتوا حتما بايد سازگار باشند. چنان که نمی شود مضامين شاهنامه را در عبارات شعر سبک هندی ريخت. پس هر گاه نثر کتاب را عوض کنيم، خواه ناخواه تا حد زيادی روح قصه نيز از ميان می رود و خواننده يا شنونده به «جان کلام» نمی رسد.