طرز تازه (سبک شناسی غزل سبک هندی)

کتاب «طرز تازه ( سبک شناسی غزل سبک هندی) نوشته حسين حسن پور آلاشتی، کوششی است سبک شناسانه برای تحليل و بررسی غزل شاخه ايرانی سبک هندی. اين تحليل رويکردی صورتگرايانه دارد و «زبان شعر» غزل يعنی کاربردهای واژگانی، ترکيبات، ساختارهای نحوی و عناصر بلاغی و ادبی را که مولفه‌ سبکی هر اثريی شعری است، بررسی کرده است. نويسنده در اين پژوهش غزل «جامی» را به عنوان نقطه صفر و غزل «بابا فغانی» را – که شاعر موفق در هموار کردن زبان برای پيدايش سبک هندی است- به عنوان نقطه عزيمت کار خود قرار می دهد و سپس به بررسی غزل های شش شاعر برجسته سبک هندی، يعني «نظيری نيشابوری»،«عرفی شيرازی»،«ظهوری ترشيزی»،«طالب آملی»،«کليم کاشانی» و«صايب تبريزی» می پردازد.