پدر کشی

درباره کتاب:

حسام جنانی مترجم این اثر در توضیح موضوع داستان اظهار کرد: کتاب «پدر کُشی» یک رمانک فمینیسمی با ته مایه کمیک است. داستان به رابطه یک دختر مجرد میان سال اشاره می کند که با پدر ۷۴ ساله اش که رمان های زیادی نوشته و برنده جایزه نوبل شده است، زندگی می کند. پدر این دختر مرد فوق العاده خودخواه و هوس رانی است که به دخترش به هیچ وجه توجهی ندارد.  همین موضوع باعث شده که دختر شخصیت متناقضی داشته باشد. او برخی مواقع پدرش را بابایی، برخی دیگر پدر و گاهی با اسم کوچک یعنی «رول ا ند مارکس» صدا می زند که این موضوع بیانگر نبود ثبات شخصیتی دختر است. با مطالعه داستان متوجه می شویم که رول اند مارکس که تا ابتدای داستان پنج بار ازدواج کرده، تصمیم می گیرد که برای بار ششم با یک خانم خبرنگار ازدواج کند. این اتفاق باعث می شود که رابطه پدر و دختر از گذشته هم بدتر شود و در ادامه داستان اتفاقات جذابی می افتد که باعث جذب مخاطب می شود و به نوعی آن چرخش کمیک اتفاق می افتد.

این مترجم با اشاره به دغدغه طرح این داستان از سوی نویسنده گفت: اتفاقاتی در ادامه داستان رخ می دهد که نویسنده قصد دارد به وسیله آن اتفاقات به مخاطب بفهماند که در جامعه آمریکا با تمام شعارهایی که نسبت به آزادی زنان و مستقل بودن آنها داده می شود، هنوز زنان مستقل نیستند و به مردها وابسته اند.

جنانی در توضیح نویسنده این اثر و واقعی بودن یا نبودن داستان اظهار کرد: جویس کارول اوتس از دهه ۷۰ نوشتن را آغاز کرده است، وی گرایش هایی به جنبش حق طلبانه زنان دارد اما این کتاب نشان می دهد که او  فمینیست افراطی نیست و شخصیتی معتدل دارد. در معرفی چهره ادبی او نیز باید گفت که اوتس تا امروز بیش از ۱۰۰ کتاب نوشته و چندین سال کاندید جایزه نوبل بوده است و تقریبا در ادبیات امروز شخصیتی شناخته شده است.

این مترجم افزود: این داستان واقعی نیست اما اگر شخصیت رول اند مارکس را با برخی برگزیدگان جایزه نوبل مقایسه کنیم، به این نتیجه خواهیم رسید که این داستان می تواند از زندگی بعضی از نویسندگان مطرح نوبل الگوبرداری شده باشد.

در بخشی از این کتاب می خوانیم:

«دوازده سال پیش، رول اند مارکس برنده جایزه ی نوبل ادبیات شده بود و در پی آن پاداش مصیبت بار بود که بسیاری از جنبه های زندگی خانوادگی اش دچار دگرگونی شد. ازدواج پنجمش به طلاق کشیده شده و پرداخت مالی عظیمی به همسر تلخ کامش بیشتر پول جایزه اش را از دستش درآورد.»

در پشت جلد این کتاب آمده است:

«قرن بیست و یکم است. دوره ی آزادی زن ها دهه ی هفتاد بود. حداقل می بایست این طور باشد، اما زن ها، اکثریت آن ها صرف نظر از سن شان، هنوز هم به مردها وابسته اند و مردی مشهور همان طور زن ها را جذب می کند که آتش بیدها را؛ مقاومت ناپذیر، کشنده. زیباترین پروانه ها هیچ چیز را بیشتر از پرتاب خودشان به درون شعله هایی که نابودشان خواهد کرد نمی خواهند.»