مردی که دوست می داشتم

درباره کتاب:

نسرین قربانی در سال 1337 در تهران متولد شد. وی کار نویسندگی را از سال 82 با نوشتن داستان های کوتاه در روزنامه اعتماد آغاز کرد و مجموعه داستان «خانه پدری» نخستین اثر اوست که از سه داستان تشکیل شده است. او در روزهای گذشته دو رمان «مردی که دوست می داشتم» و «بادام های تلخ» را روانه بازار کرد تا تعداد رمان هایش به عدد هفت برسد.

قربانی در توضیح رمان «مردی که دوست می داشتم» اظهار کرده است: این کتاب جریان سیال ذهن یک زن است که رفتن پدر، تأثیرات بدی بر زندگی اش می گذارد چراکه پس ازاین اتفاق، دائماً با پدری خیالی که ساخته ذهنش است صحبت می کند. علاوه بر این، مادر تفکرات یک زندگی زن سالار را برایش ایجاد کرده و باعث شده تا از مردها متنفر باشد و فکرهایی در ذهنش ایجاد شود.

وی ادامه داده است: تفکرات ذهنی پروانه، شرایطی را ایجاد کرده تا به همسر خود شک کند و این فکر ایجاد شود که زن دیگری در زندگی همسرش است. داستان دو راوی دارد، راوی اصلی سروش، پدر ذهنی پروانه و راوی دوم خود پروانه است.

این نویسنده در تشریح دلایل پرداختن به این موضوع گفت: همیشه برایم سؤال بود که دلیل خیانت مردان چیست و آیا مردان خوب هم ممکن است به دلیل شرایط زندگی دچار اشتباه شوند؟ درواقع برخلاف تصورات موجود، گاهی زنان مقصر هستند و باعث خیانت مردان می شوند.