خانمچه و مهتابی

درباره کتاب:

تو به حرف های من اعتنایی نکردی عزیزم. من می خواستم تو رو از کشیدن تابلوی آخرِ زندگی منصرف کنم و تو داشتی طنابتو گره می زدی، که رفتی روی صندلی. بعد سَرِتو، محاذی حلقه گرفتی و یک لحظه چشم هاتو بستی. دعا که نمی خوندی. غم کسی رم نداشتی. استغفار؟ نه! فقط پاشنة پاتو گذاشتی روی لبة صندلی و آهسته فشار دادی، اونقدر فشار دادی که صندلی برگشت و دَمَر شد. آه ... چه میزان سن بدیع، چه منظرة هولناکی! تو توی هوا دست و پا می زدی و من در فاصلة دو متری مقابلت ایستاده بودم و نگاهت می کردم.