جهان نو سینمای نو

عمدی ندارم برای این که بگویم من مأموریتی را برای خود در نظر گرفته ام که در ژانرهای مختلف کار کنم. این در واقع یک نیاز کاملاً طبیعی است که من دارم سینما را یاد می گیرم و دوست دارم با همه گونه های روایت آشنا شوم و همان فرم هایی را که احیاناً در آثار دیگران در آن سوی مرزها می بینم و از آن ها لذت می برم تجربه کنم و دانشش را به دست بیاورم که چگونه این تجربیات محقق می شود. طبیعی است که بعد از خیلی دور، خیلی نزدیک که یک تجربه ی کلاسیک ــ هم از لحاظ موضوعی و داستان سرایی و هم ساختار بود ــ می توانستم آن مسیر را ادامه دهم؛ کما این که هنوز هم آن راه تمام شده نیست و ممکن است در تجربیات بعدی باز هم به آن ساختار برگردم. اما احساس کردم که یک تجربه ی نو، هیجان انگیز و غیرقابل پیش بینی به لحاظ برخورد تماشاگران با آن، برای من تجربه ی خیلی مطلوب تری خواهد بود. بنابراین تصمیم گرفتم هم به لحاظ محتوا، هم فرم انتخاب شده برای بیان قصه، دست به تصمیم خیلی خطیری بزنم. در یک بازنگری، از قصه یی شروع کردم که کم ترین قصه و موقعیت دراماتیک را دارد.

بخشی از کتاب

مقدمتاً باید بگویم من به کسانی که اهل سینما و فیلم دیدن هستند و با سینمای روز دنیا آشنایی دارند اعتقاد دارم و فکر می کنم که اگر این افراد به سینمای حرفه یی ایران وارد شده و تمرین نوشتن داشته باشند، می توانند هم جایگاهی برای خودشان کسب کنند و هم به این سینمایی که معضل اصلی آن فیلم نامه است کمک کنند.