فصل شیدایی لیلاها

آخرین جملۀ کتاب این است:

"توضیح: در متن کتاب، فرمایشات حضرت حسین (علیه السلام) به صورت برداشت آزاد، ترجمه شده است".

این همان سبکی است که شجاعیِ پدر بنا گذاشت و شجاعیِ پسر، به نیکی خلفِ صالح پدر شده و "فصل شیدایی لیلاها" را رقم زده است.

فصل شیدایی، کتابِ "من" است؛ سیدعلی شجاعی قصۀ شش نفر از آنها که در واقعۀ کربلا در دو جبهه بوده اند را روایت می کند و نفر هفتم خودِ نویسنده است. و گویا خودِ خواننده است!

نویسنده می خواهد کل یومٍ و کل ارضٍ را در ادیشه ات جاری کند تا در جاری عاشورا خود را بیابی و ببینی آدم هایی که در دو سویِ روز واقعه بودند، انسانهایی بودند با مسایلی از جنس زن و زندگی و مرگ و جهل و آگاهی. و آنها که در فصل انتخابشان "شیدایی" کردند، "لیلا" شدند و خلایق مجنونشان.

شروعِ بی مقدمه کتاب کاملا هوشمندانه است و مجبورت می کند کتاب را زمین نگذاری و باید چند فصل را پا به پای شجاعیِ پسر بروی تا خودت را میان معرکه پیدا کنی.

"در دور دست ها که کاروان حسین بر یکدستی رمل ها نمایان می شود، دوباره این نوا میان سینه ام زنگ می زند. احوال غریبی دارد روزگار نا به سامان من. از جانب عبیدالله خط گرفته ام به ستیز و مقابله با حسین، آن وقت ندایی مستمر در جانم بشارت بهشتم می دهد...".

* معرفی کتاب از الف کتاب