آیا کتاب را خوانده‌اید؟
می‌خواهم بخوانم
در حال خواندن
خواندم
می‌خواهم بخوانم
در حال خواندن
خواندم
آیا کتاب را دوست داشتید؟
دوست داشتم
دوست نداشتم
دوست داشتم
دوست نداشتم
1
0
0
22
0
سینمای خرد (بررسی سینمای کیارستمی با تریلوژی)
امتیاز محصول:
(هنوز کسی امتیاز نداده است)
دسته بندی:
سینما
ویژگی‌های محصول:
کد کالا:
100105
شابک:
9786001002052
نویسنده:
انتشارات:
موضوع:
نقد و تفسیر
زبان:
فارسي
سال انتشار:
1393
جلد:
نرم
قطع:
وزیری
تعداد صفحه:
448
شماره چاپ:
1
طول:
23.5
عرض:
16.5
ارتفاع:
2
وزن:
645 گرم
قیمت محصول:
250,000 ریال
موجود نیست
درباره سینمای خرد (بررسی سینمای کیارستمی با تریلوژی):
«سینمای خرد- بررسی سینمای کیارستمی با تریلوژی» عنوان جدیدترین کتاب منتشر شده درباره سینمای کیارستمی است که به گفته ابوالفضل توسلی، نویسنده آن ترجمه ای از رساله مطول وی به زبان آلمانی در سال 2009 است.
عباس کیارستمی که یکی از شناخته شده ترین فیلمسازان ایرانی است، برای فیلمسازان جوان دنیا همواره محل اعتنا و ارجاع بوده و شاید تنها کارگردان ایرانی است که در جهان از سبک او سخن به میان می رود. اما به نظر می رسد که سوای پرداختن مفصل و مکرر به عناصر فردی خلاقیت های او، کمتر (و شاید اصلا) به حضور و نقشِ کارکردیِ عناصر و ساختارهای هنر ایران در فیلم های او توجه شده است. این کتاب در 450 صفحه به همین موضوع می پردازد.
«سینمای خرد- بررسی سینمای کیارستمی با تریلوژی» برگردانی است به فارسی از کتاب (Eine Trilogie zum Monismus: Die Interaktion Kino im Werk des Abbas Kiarostami zwischen persischer Literatur und) نوشته ابوالفضل توسلی که در سال 2009 در برلین منتشر شده بود. مولف خود این کتاب را ترجمه کرده است.
توسلی در مقدمه کتاب با اشاره به این که «سینمای کیارستمی بیش از داخل ایران، در خارج از مرزهای ایران شناخته شده و بسیاری از ایرانیان به ویژه در خارج، آثار او را در سایه بند و بست های سیاسی دیده اند و برایشان جنبه های فرهنگیِ فیلم ها و پیوندشان با زبان و فرهنگ ایران در سایه مانده است» می نویسد: هدف اصلی اش از نگارش این کتاب پیدا کردن و آشکار کردن پیوندهای هنر کیارستمی با فرهنگ و ادب پارسی است.
بازتاب رشد زبان سینماییِ کیارستمی در سه فیلم او
نویسنده در این کتاب از کارنامه کیارستمی که بیش از 40 فیلم را دربرمی گیرد پژوهش و بررسی مفصلی (در 448 صفحه) تنها روی سه فیلم وی یعنی«خانه دوست کجاست» (1365)، «زندگی و دیگر هیچ» (1370) و «زیر درختان زیتون» (1373) انجام می دهد. توسلی در مقدمه کتاب در این باره می نویسد: «این سه گانه در حقیقت چون مشتی از خروار، بازتاب رشد هنری و زبان سینماییِ فیلمساز از داستان فیلم ها تا همه اجزای دراماتورژی است.»
همچنین او درباره روش پژوهشش توضیح می دهد: «این پژوهش ردپای ادبیات پارسی در فیلم ها را نه تنها از دید الهام (موتیف) و یا داستان فیلم یافته است، بلکه آن را در شیوه ی روایتگری و ساختار آنها یعنی جنبه فنی تاثیر ادبیات در ساخت فیلم ها را نیز نشان خواهد داد.»
این کتاب در بیست فصل تدوین شده است که در تعدادی از این فصول مضامینِ مختلف در فیلم های کیارستمی از قبیل طبیعت، راه، آسمان، زنان، کودکان و ارتباطشان با نحوه حضور این عناصر در ادبیات و شعر فارسی بررسی می شوند و همچنین در فصل هایی دیگر، فیلم برداری، صداگذاری، بازیگری و دیگر عناصر تکنیکیِ فیلم های این فیلم ساز بررسی می شوند.
نابازیگران کیارستمی همچون نابازیگران نمایش تعزیه!!
در فصل بازیگری این کتاب می خوانیم:«انتخاب نابازیگران برای فیلم ها از ویژگی های نئورئالیست ها نیز بود؛ زیرا فیلم سازان ایتالیاییِ آن دوران هنرپیشگان خود را از میان مردم کوچه بازار می یافتند. کیارستمی اما این بازیگران را در پیوندی جدایی ناپذیر با زندگی واقعیشان جلو دوربین می گذارد و نقش آنها نیز در پیوندی نزدیک با زندگیِ واقعی آنهاست. اگر تاثیر ادبیات در کار کیارستمی، خود را بر داستان و یا راهکار روایی نشان می دهد هنر بازیگری ایران نیز نشان خود را بر بازیگری هنرپیشگان می گذارد.»
نویسنده همچنین در فصل «چگونه روش بیان فرهنگی ،لِم سینمایی می شود؟» از تبدیل مضامین شعرهای فارسی به تصویرهایی در سینمای کیارستمی که بیان کنندۀ همان مضامین لند سخن می گوید.
توسلی با «شعر/سینما» نامیدنِ ژانر فیلم های کیارستمی، در فصل «شعر/سینما چرا و چگونه؟» می نویسد: «این پژوهش سه گانه کیارستمی را چون ژانری باز زیر نام شعر/سینما دسته بندی کرده و به ریشه های تاریخی الهام این سینما در دایره فرهنگی ایران پرداخت. شعر/سینما پیش از هر چیز با تکیه بر فرهنگی عجین با شعر پارسی در آمیزش با واقعیت، هستی یافت.» در بخش های مختلف این کتاب به جزئیاتی نگاه شده و از ظرایفی سخن رفته که برای خواننده می تواند تازگی داشته باشد.
ابولفضل توسلی در فصل پایانی کتاب ضمن ارائه یک جمع بندی از مباحث مطرح شده، می نویسد: «این نوشتار تلاشی برای درک سینمای کیارستمی با تکیه بر خود فیلم را به دوش گرفت. این تلاش می تواند گوشه کوچکی از همراهی با فرهنگی دیده شود که بیننده ایرانی فیلم نیز نه تنها فیلم ها را درک کرده و از آن لذت ببرد، بلکه انگیزه ای نهاده شود تا بر آن پایه با آن فیلم ها بیندیشیم.»
