دویست و دهمین روز

کتاب دویست و دهمین روز نوشته‌ی ناتسومه سوسه‌کی، نویسنده‌ی برجسته‌ی ژاپنی، داستانی کوتاه است که در سال ۱۹۰۶ منتشر شد. این داستان ماجرای دو مرد جوان را روایت می‌کند که در سفری کوهستانی به سمت کوه آسو (در جزیره‌ی کیوشو) حرکت می‌کنند. در طول مسیر، آن‌ها درباره‌ی زندگی، ادبیات، و مسائل اجتماعی گفتگو می‌کنند، اما چالش اصلی‌شان رویارویی با طبیعت خشن و طوفانی است که آن‌ها را درگیر خود می‌کند.

این اثر، مانند دیگر نوشته‌های سوسه‌کی، آمیزه‌ای از توصیف‌های شاعرانه، تأملات فلسفی، و کنایه‌های اجتماعی است. دویست و دهمین روز را می‌توان به‌عنوان سفری نمادین در نظر گرفت که نشان‌دهنده‌ی کشمکش‌های درونی شخصیت‌ها و مواجهه‌ی آن‌ها با ناملایمات زندگی است.

ناتسومه سوسه‌کی (Natsume Sōseki) با نام اصلی ناتسومه کین‌نوسوکه (1867–1916) یکی از مهم‌ترین نویسندگان دوره‌ی مدرن ژاپن است. او به‌عنوان پیشگام ادبیات مدرن ژاپنی شناخته می‌شود و آثارش تأثیر عمیقی بر نسل‌های بعدی نویسندگان گذاشته است.

سوسه‌کی ابتدا در دانشگاه توکیو به تحصیل زبان انگلیسی پرداخت و بعدها به‌عنوان استاد و پژوهشگر ادبیات به انگلستان اعزام شد. پس از بازگشت، به تدریس مشغول شد اما بعدها نویسندگی را به‌طور حرفه‌ای ادامه داد. از جمله آثار برجسته‌ی او می‌توان به "من گربه هستم" (1905)، "پسر بچه" (1906)، "کلبه‌ی علف" (1906)، "سانشِیرو" (1908)، "کوکورو" (1914) و "چراغ‌های دوردست" (1916) اشاره کرد.