خاطرات یک عابر

کتاب خاطرات یک عابر دربردارندۀ دست نوشته ها و خاطرات ارزشمند و منحصر به فرد اسماعیل کهرم (بوم شناس، دوست دار و فعال محیط زیست) است که با زبانی ساده و پرکشش بیان شده و انتشارات ماهریس آن را به چاپ رسانده است.

شهر تاریخی بنارس که چراغ های دانش آن معروف بود امروزه به نام وارانسی خوانده می شود. در طول رودخانه گنگ (گانگا)، حدود 80 گات وجود دارد. در این محل هندوها اموات خود را می سوزانند. کاهن هندو طی مراسمی مرده را تحویل می گیرد. از آب گنگ مقدس بر روی او می پاشد و بعد روغن خاصی را روی هیزم ها می ریزد. جسد برروی 360 کیلوگرم هیزم است. روغن را با وسیله ای آتش می زنند. در حرارت ایجاد شده، حلقه هایی که به مچ پا دارند ذوب می شود و می افتد ولی جسد همچنان می سوزد. حدود 5/3 ساعت طول می کشد تا یک نفر کاملا (تقریبا کاملا) بسوزد. نهایتا توده ای حدود 3 کیلوگرم نسوخته باقی می ماند. می گویند از مردها شانه ها و از زنان لگن خاصره می ماند! این قسمت ها را در رودخانه می ریزند تا ماهی ها آن ها را بخورند. به راستی که انسان مخلوق برجسته ای است.