شش یادداشت برای هزاره ی بعدی

 

 

درباره کتاب:

اگر در دوره ای از فعالیت نویسندگی ام به قصه های عامیانه یا قصه های پریان کش داشتم نه نتیجه وفاداری به سنت قومی بود چون من در یک ایتالیای کاملا مدرن و جهان وطن زیشه دارم و نه نتیجه ی نوستالوژی برای چیزهایی است که در کودکی خوانده ام چون در خانواده ی من بچه ها فقط باید کتاب های درسی می خواندند بخصوص کتاب هایی که پایه ی علمی داشتند بلکه به این دلیل بود که من به سبک و ساختار به ایجاز این روایت ها به ضرباهنگ و منطق خشک آنها اهمیت میدهم به هنگام نسخه برداری قصه های ایتالیایی از روی اسنادی که پژوهشگران ادبیات عامه در قرن گذشته جمع آوری کرده بودند وقتی اصل نوشته ها را بی نهایت موجز خودم دیدم بسیار لذت بردم من سعی دارم از اختصار ستایش کنم و آن را منتقل کنم و در ضمن سعی دارم که قدرت صه را در حد امکان القا کنم.